5 نکته مهم در داربست های فلزی
اجرای داربست های فلزی در کارگاه های ساختمانی از نظر ایمنی جزء کارهای حادثه ساز به شمار می رود که نکات ذیل باید رعایت شود:
- لوله هایی که در داربست های فلزی بکار می روند باید عاری از هرگونه زنگ زدگی، خوردگی، قرشدگی باشند و قطر خارجی لوله ها نباید کمتر از 5 سانتی متر باشد و جنس لوله ها باید از نوع فولاد چکش خوار و غیر قابل خورد شدن باشد. اجزای تشکیل دهنده ی داربست باید به گونه ای انتخاب شود که علاوه بر تحمل وزن خود قادر به تحمل حداقل معادل 4 برابر بیشترین بار کاری مورد انتظار باشد.
- اگر ارتفاع داربست بیشتر از 4 برابر عرض داربست باشد، استفاده از بادبند ضروری است و باید در برابر واژگونی محافظت شوند.
- فواصل بین پایه های عمودی داربست برای کارهای سنگین با قابلیت تحمل 350 کیلوگرم بر مترمربع نباید از 1.8 متر بیشتر باشد و برای کارهای سبک با قابلیت تحمل 125 کیلوگرم بر مترمربع نباید از 2.3 متر بیشتر باشد.لوله های افقی داربست باید حداقل تا 3 پایه عمودی ادامه داشته باشد و به هر پایه عمودی متصل باشد، و فاصله عمودی بین لوله های افقی داربست نباید از 2 متر تجاورز کند.
- ضخامت تخته الوارها نباید از 5 سانتی متر کمتر باشد و عرض آن ها حداقل 25 تا 30 سانتی متر باشد. برای اینکه تخته ها در طول سکو پاگیر نشوند باید روبروی همدیگر قرار بگیرند و حداقل 40 سانتی متر با همدیگر همپوشانی داشته باشند و همچنین تخته الوارها باید حداقل از روی 3 تکیه گاه عبور کرده باشند و انتهای الوار باسیم به داربست محکم بسته شود و حداقل 20 سانتی متر از روی دستک گذشته باشد. (یک سکوی مناسب در داربست باید در هر مترمربع 150 تا 250 کیلوگرم وزن را تحمل کند.)
- حتی الامکان از آغشته کردن تخته الوار به گازوئیل (جهت طولانی کردن عمر داربست) خودداری شود، به دلیل اینکه در بعضی موارد موجب لیز خوردن عوامل کار بر روی داربست خواهد شد.
نکته بسیار مهم در نحوه گزارش نویسی داربست های پرخطر:
داربست فلزی نصب شده برای اجرای سنگ نما فاقد ایمنی لازم است و کارگران نماساز از وسایل و تجهیزات حفاظت فردی در هنگام نصب سنگ استفاده نمی کنند.
